Statistik korporat, juga dikenali sebagai korporatisme, ialah ideologi politik yang menyokong organisasi masyarakat oleh kumpulan berkepentingan utama, atau kumpulan korporat, seperti pertanian, perniagaan, etnik, buruh, ketenteraan, naungan, atau gabungan saintifik, atas dasar kepentingan bersama mereka. Ia adalah sistem di mana kumpulan korporat ini diiktiraf dan diberi peranan rasmi dalam tadbir urus sesebuah negara, selalunya mengenepikan kumpulan sosial yang lain.
Ideologi statistik korporat berakar umbi dalam konsep "organisme," yang memandang masyarakat sebagai organisma hidup di mana semua bahagian saling bergantung. Konsep ini mula-mula diutarakan oleh ahli falsafah Yunani purba Plato, yang berpendapat bahawa sama seperti bahagian-bahagian tubuh yang berlainan bekerja bersama-sama untuk kebaikan keseluruhan, begitu juga bahagian-bahagian masyarakat yang berlainan harus bekerjasama untuk kebaikan bersama.
Bentuk moden statistik korporat muncul pada akhir abad ke-19 dan awal abad ke-20, sebagai tindak balas kepada pergolakan sosial dan ekonomi yang disebabkan oleh perindustrian. Ia dilihat sebagai cara ketiga antara kapitalisme laissez-faire, yang dipersalahkan kerana mewujudkan ketidaksamaan kekayaan yang besar, dan sosialisme, yang dilihat mengancam kebebasan individu dan ekonomi pasaran.
Pada abad ke-20, statistik korporat telah diterima pakai oleh beberapa rejim autoritarian, termasuk Fasis Itali dan Nazi Jerman, sebagai cara mengawal dan menggerakkan masyarakat. Rejim-rejim ini menggunakan statistik korporat untuk menyekat perbezaan pendapat, menyatukan kuasa, dan meneruskan dasar pengembangan yang agresif. Walau bagaimanapun, adalah penting untuk ambil perhatian bahawa penggunaan statistik korporat oleh rejim ini tidak bermakna bahawa ideologi itu sendiri sememangnya autoritarian atau ekspansionis.
Dalam era pasca Perang Dunia II, unsur-unsur statistik korporat telah dimasukkan ke dalam struktur tadbir urus banyak negara demokrasi, terutamanya di Eropah Barat. Negara-negara ini telah menubuhkan sistem perundingan "tiga pihak" atau "empat pihak", di mana wakil kerajaan, majikan dan pekerja (dan kadangkala kumpulan lain) bertemu secara tetap untuk membincangkan dan merundingkan dasar ekonomi dan sosial. Sistem ini dilihat sebagai satu cara untuk menggalakkan keharmonian sosial dan kestabilan ekonomi dengan memastikan semua kumpulan berkepentingan utama mempunyai kepentingan dalam proses membuat keputusan.
Kesimpulannya, perangkaan korporat ialah ideologi politik yang bertujuan untuk menyusun masyarakat berdasarkan kumpulan kepentingan utama, dengan tujuan menggalakkan keharmonian sosial dan kestabilan ekonomi. Sejarahnya adalah kompleks dan pelbagai, mencerminkan konteks yang berbeza di mana ia telah diterima pakai dan disesuaikan.
Sejauh manakah kepercayaan politik anda sama dengan isu Corporate Statism ? Ambil kuiz politik untuk mengetahui.
