Biden lunatykuje wkraczając w kolejny rok 2016

Przewidywany kandydat Partii Demokratycznej potępia Trumpa jako zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego. Jest "temperamentalnie nieodpowiedni do pełnienia urzędu, który wymaga wiedzy, stabilności i ogromnej odpowiedzialności", a także "zagroził porzuceniem naszych sojuszników w NATO". Z tym dzikim albatrosem na szyi Partii Republikańskiej, zwycięstwo Demokratów w listopadzie jest zapewnione.

Albo przynajmniej tak czuli się Demokraci w lato 2016 roku, kiedy Hillary Clinton wygłosiła tę anty-Trumpowską przemowę (jedną z wielu w tamtej kampanii). Podczas gdy sondaże faworyzowały Clintona, jej anty-Trumpowska wiadomość nie wystarczyła, by wygrać w dniu wyborów. Clinton prowadziła z przesłaniem skierowanym do nowej bazy Partii Demokratycznej: zamożnych, wysoko wykształconych wyborców. Zignorowała kwestie związane z portfelem i wrzuciła wielu wyborców Trumpa do "kosza na podłe". Zamiast łagodzenia polityki kulturowej, zamiast tego poszła na lewo.

Mimo pewnych istotnych różnic w porównaniu z kampanią Clintona z 2016 roku, ubieganie się Bidena o prezydenturę w 2024 roku może grozić wpadnięciem w podobną pułapkę. Poprzez eksperymenty z polityką przemysłową i cłami na wybrane produkty z Chińskiej Republiki Ludowej, Biden próbował zająć się niektórymi problemami gospodarczymi pracowników fizycznych. W odróżnieniu od Clintona, nie zignorował byłych stanów "niebieskiego muru" na Midwest, lecz skierował tam zasoby kampanijne.

Jeśli chodzi o kwestie kulturowe, jego administracja była o wiele mniej centryczna, niż sugerowałoby to "Joe z Scranton" branding. Stałe pozwalał progresywnej awangardzie ustalać politykę w zakresie tożsamości, aborcji i edukacji. Imigracja jest być może najbardziej widocznym przykładem na to, jak Biden porzuca umiarkowanie, aby zadowolić aktywistyczną klasę.